اسهال: علل، درمان و علائم

بسیاری از موارد اسهال به دلیل عفونت در دستگاه گوارش است. میکروهای مسئول این عفونت عبارتند از:

• باکتری ها
• ویروس ها
• موجودات انگلی

شایع ترین علل اسهال حاد شناسایی شده در ایالات متحده، باکتری سالمونلا، کامپیلوباکتر، شیگلا و < /span>.اشریشیا کلی

برخی از موارد اسهال مزمن “عملکردی” نامیده می‌شوند، زیرا اگرچه همه اندام‌های گوارشی طبیعی به نظر می‌رسند، اما آنطور که باید عمل نمی‌کنند. در کشورهای توسعه یافته، سندرم روده تحریک پذیر (IBS) شایع ترین علت اسهال عملکردی است.

IBS علائم بسیاری از جمله گرفتگی، درد شکم و تغییر عادات روده ای را ایجاد می کند که می تواند شامل اسهال، یبوست یا هر دو باشد.

بیماری التهابی روده (IBD) یکی دیگر از علل اسهال مزمن است. IBD کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون را توصیف می کند. هر دو بیماری همچنین می توانند باعث ایجاد خون در مدفوع شوند.

برخی دیگر از علل اصلی اسهال مزمن عبارتند از:

• کولیت میکروسکوپی: این یک نوع اسهال پایدار است که معمولاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد. این به دلیل التهاب ایجاد می شود و اغلب در طول شب رخ می دهد.
• اسهال سوء جذب و سوء هاضمه: اولی به دلیل اختلال در جذب مواد مغذی و دومی به دلیل اختلال در عملکرد گوارشی است. بیماری سلیاک یک مثال است.
• عفونت‌های مزمن: سابقه سفر یا مصرف آنتی‌بیوتیک می‌تواند سرنخ‌هایی در اسهال مزمن باشد. باکتری ها و انگل های مختلف نیز می توانند علت باشند.
• اسهال ناشی از دارو: ملین ها و سایر داروها، از جمله آنتی بیوتیک ها، می توانند باعث اسهال شوند.
• دلایل مرتبط با غدد درون ریز: گاهی اوقات، عوامل هورمونی باعث اسهال می شوند. این مورد در بیماری آدیسون و تومورهای کارسینوئید است.
• علل مرتبط با سرطان: اسهال نئوپلاستیک با تعدادی از سرطان های روده مرتبط است.

موارد خفیف اسهال حاد ممکن است بدون درمان برطرف شود.

برای اسهال مداوم یا مزمن، پزشک علاوه بر علائم اسهال، علل زمینه‌ای را نیز درمان می‌کند.

بخش های زیر برخی از گزینه های درمانی احتمالی برای خلاص شدن از اسهال را با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار می دهد.

بازجذب آب

کودکان و افراد مسن به ویژه در برابر کم آبی آسیب پذیر هستند. برای تمام موارد اسهال، آبرسانی مجدد حیاتی است.

افراد می توانند مایعات را به سادگی با نوشیدن بیشتر جایگزین کنند. با این حال، در موارد شدید، ممکن است فرد به مایعات داخل وریدی نیاز داشته باشد.

محلول یا نمک های آبرسانی خوراکی (ORS) به آبی اطلاق می شود که حاوی نمک و گلوکز باشد. روده کوچک محلول را جذب می کند تا آب و الکترولیت های از دست رفته در مدفوع را جایگزین کند. در کشورهای در حال توسعه، ORS فقط چند سنت هزینه دارد.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) می‌گوید که ORS می‌تواند به طور ایمن و مؤثر بیش از ۹۰% موارد غیر شدید اسهال را درمان کند.

مکمل روی همچنین ممکن است شدت و طول مدت اسهال را در کودکان کاهش دهد.

داروی ضد اسهال

داروهای ضد اسهال بدون نسخه نیز موجود است. اینها شامل لوپرامید (Imodium) و بیسموت ساب سالیسیلات (Pepto-Bismol) است.

ایمودیوم یک داروی ضد تحرک است که دفع مدفوع را کاهش می دهد.

پپتو بیسمول خروجی مدفوع اسهالی را در بزرگسالان و کودکان کاهش می دهد. همچنین می تواند از اسهال مسافرتی جلوگیری کند.

نگرانی هایی وجود دارد که داروهای ضد اسهال می توانند عفونت باکتریایی را با کاهش دفع پاتوژن ها از طریق مدفوع طولانی کنند.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها فقط می توانند اسهال ناشی از عفونت های باکتریایی را درمان کنند. اگر علت یک داروی خاص باشد، تغییر به داروی دیگری ممکن است کمک کند.

همیشه قبل از تعویض دارو با پزشک صحبت کنید.

رژیم غذایی

نکات رژیم غذایی زیر ممکن است به اسهال کمک کند:

• نوشیدن مایعات شفاف مانند نوشیدنی های الکترولیتی، آب یا آب میوه بدون شکر اضافه شده
• پس از هر مدفوع شل، مایعات از دست رفته را با حداقل ۱ فنجان مایع جایگزین کنید
• انجام بیشتر نوشیدنی بین وعده های غذایی، نه در حین غذا
• مصرف غذاها و مایعات پر پتاسیم مانند آب میوه رقیق شده، سیب زمینی بدون پوست و موز
• مصرف غذاها و مایعات با سدیم بالا، مانند آبگوشت، سوپ، نوشیدنی های ورزشی و کراکر شور
• خوردن غذاهای سرشار از فیبر محلول مانند موز، بلغور جو دوسر و برنج، زیرا به ضخیم شدن مدفوع کمک می کنند.
• محدود کردن غذاهایی که ممکن است اسهال را بدتر کنند، مانند غذاهای خامه‌ای، سرخ‌شده، لبنیات بالا و شیرین

غذاها و نوشیدنی هایی که ممکن است اسهال را بدتر کنند عبارتند از:

• آدامس بدون قند، نعناع، ​​گیلاس شیرین و آلو
• نوشیدنی ها و داروهای کافئین دار
• فروکتوز در مقادیر زیاد، از آب میوه، انگور، عسل، خرما، آجیل، انجیر، نوشابه و آلو
• لاکتوز موجود در لبنیات
• منیزیم
• olestra (Olean) که جایگزین چربی است
• هر چیزی که حاوی شیرین کننده های مصنوعی باشد

در اینجا درباره غذاهایی که باید با اسهال مصرف کنید بیشتر بدانید.

پروبیوتیک ها

شواهد متفاوتی برای نقش پروبیوتیک ها در اسهال وجود دارد. آنها ممکن است به پیشگیری از اسهال مسافرتی کمک کنند، و در کودکان، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است بیماری اسهال را تا ۱ روز کاهش دهند.

افراد باید از پزشک خود راهنمایی بخواهند، زیرا سویه های متعددی وجود دارد. محققان بیشتر پروبیوتیک‌های مبتنی بر لاکتوباسیلوس رامنوسوس و Saccharomyces boulardii را برای آنتی‌بیوتیک مطالعه کرده‌اند. اسهال مرتبط.

تحقیق در The Lancet هیچ مدرکی دال بر اینکه آماده سازی چند سویه باکتری در پیشگیری از Clostridium difficile یا اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک. آنها خواستار درک بهتر توسعه اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک هستند.

اسهال به مدفوع آبکی اشاره دارد، اما ممکن است با علائم دیگری همراه باشد. این شامل:

• دل درد
• گرفتگی شکم
• نفخ
• کاهش وزن
• تب
• بدن درد
• لرز

اسهال همچنین یکی از علائم بیماری های دیگر است که برخی از آنها می تواند جدی باشد. سایر علائم احتمالی عبارتند از:

• خون یا چرک در مدفوع
• استفراغ مداوم
• کم آبی بدن

اگر هر یک از اینها همراه با اسهال باشد، یا اگر اسهال مزمن باشد، ممکن است نشان دهنده بیماری جدی تری باشد.

دو عارضه بالقوه جدی اسهال عبارتند از کم آبی بدن (در موارد اسهال شدید و مکرر) و سوء جذب (در موارد اسهال مزمن).

اسهال همچنین می تواند نشان دهنده طیف وسیعی از شرایط مزمن زمینه ای باشد. تشخیص و درمان می تواند به جلوگیری از مشکلات بیشتر کمک کند.

هنگام تشخیص علت اسهال، پزشک در مورد علائم فرد و موارد زیر سوال می کند:

• هر داروی فعلی که مصرف می کنند
• سابقه پزشکی گذشته آنها
• سابقه خانوادگی آنها
• تاریخچه سفر آنها
• هر شرایط پزشکی دیگری که دارند

آنها همچنین خواهند پرسید:

• وقتی اسهال شروع شد
• دفعات مدفوع چقدر است
• اگر خون در مدفوع وجود داشته باشد
• اگر فرد استفراغ کرده باشد
• خواه مدفوع آبکی باشد یا حاوی مخاط یا چرک باشد
• چقدر مدفوع وجود دارد

آنها همچنین به دنبال علائم کم آبی بدن خواهند بود. اگر فرد بلافاصله درمان آبرسانی مجدد را دریافت نکند، کم آبی شدید می تواند کشنده باشد.

آزمایشات برای اسهال

اکثر موارد اسهال بدون درمان برطرف می شود و پزشک اغلب بدون استفاده از آزمایش می تواند مشکل را تشخیص دهد.

با این حال، در موارد شدیدتر، آزمایش مدفوع ممکن است ضروری باشد – به خصوص اگر علائم بیش از یک هفته ادامه داشته باشد.

در صورتی که فرد دارای موارد زیر باشد، پزشک ممکن است آزمایشات بیشتری را نیز توصیه کند:

• علائم تب یا کم آبی بدن
• مدفوع با خون یا چرک
• درد شدید
• فشار خون پایین
• یک سیستم ایمنی ضعیف
• اخیرا سفر کرده است
• اخیرا آنتی بیوتیک دریافت کرده یا در بیمارستان بوده است
• اسهال که بیش از ۱ هفته ادامه داشته باشد

اگر فردی اسهال مزمن یا مداوم داشته باشد، پزشک با توجه به علت مشکوک آزمایشات را تجویز می کند.

اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شمارش کامل خون: کم خونی ممکن است نشان دهنده سوء تغذیه، زخم های خونریزی دهنده یا IBD باشد.
• آزمایش‌های عملکرد کبد: این آزمایش‌ها شامل آزمایش سطح آلبومین می‌شود.
• تست‌های سوء جذب: این آزمایش‌ها جذب کلسیم، ویتامین B-12 و فولات را بررسی می‌کنند. آنها همچنین وضعیت آهن و عملکرد تیروئید را ارزیابی خواهند کرد.
• نرخ رسوب گلبول قرمز و پروتئین واکنشی C: افزایش سطح ممکن است نشان دهنده IBD باشد.
• آزمایش‌های آنتی‌بادی: ممکن است بیماری سلیاک را تشخیص دهد.
• آزمایش های مدفوع: پزشکان می توانند انگل ها، باکتری ها و تعدادی ویروس را در کشت مدفوع شناسایی کنند. آزمایش‌های مدفوع همچنین می‌توانند خون میکروسکوپی، گلبول‌های سفید و سایر سرنخ‌های تشخیص را نشان دهند.

در بیشتر موارد، اسهال جای نگرانی نیست و بدون درمان پزشکی برطرف می شود. با این حال، در صورت وجود موارد زیر ضروری است که به دنبال کمک پزشکی باشید:

• استفراغ مداوم
• اسهال مداوم
• کم آبی بدن
• کاهش وزن قابل توجه
• چرک در مدفوع
• وجود خون در مدفوع، که ممکن است مدفوع را سیاه کند اگر از قسمت بالاتری از دستگاه گوارش وارد شود.

هر فردی که پس از جراحی، پس از گذراندن مدتی در بیمارستان یا پس از استفاده از آنتی بیوتیک دچار اسهال می شود، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشد.

بزرگسالانی که به دلیل اسهال خواب خود را از دست می دهند نیز باید در اسرع وقت به دنبال مراقبت های پزشکی باشند، زیرا این معمولاً نشانه دلایل جدی تری است.

اگر فردی اسهال داشته باشد و بیش از ۷ روز طول بکشد، باید فوراً با پزشک مشورت کند.

همچنین، اگر کودکان بیش از پنج دوره اسهال داشته اند یا بیش از دو بار استفراغ کرده اند، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند. ۲۴ ساعت.

موارد زیر می تواند به جلوگیری از اسهال کمک کند:

• فقط نوشیدن آب تمیز و سالم
• داشتن سیستم های بهداشتی خوب مانند فاضلاب و فاضلاب
• داشتن اقدامات بهداشتی خوب، مانند شستن مرتب دست ها با صابون، به ویژه قبل از تهیه غذا و غذا خوردن و بعد از استفاده از حمام
• آموزش خود در مورد گسترش عفونت

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مداخلات سازمان‌های بهداشت عمومی برای ترویج شستن دست‌ها می‌تواند میزان اسهال را تا حدود یک سوم کاهش دهد.

با این حال، در کشورهای در حال توسعه، پیشگیری از اسهال به دلیل آب کثیف و بهداشت نامناسب ممکن است چالش برانگیزتر باشد.

اسهال یک مشکل رایج با علل بالقوه بسیاری است.

در بیشتر موارد، طیف وسیعی از درمان های خانگی و درمان های پزشکی می تواند کمک کننده باشد. با این حال، اگر فرد نگران اسهال یا علائم دیگر است، باید به پزشک خود مراجعه کند.